τρίκροος

-όα, -ον ή τρίκρος, -α, -ον, Α

ο διαιρεμένος στα τρία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρι-* + -κροF-ος. Η ρίζα τού β' συνθετικού τής λ. συνδέεται με εκείνην τής λ. κέρας (βλ. και λ. δίκροος)].